Vaak wordt hij afgebeeld als een man met het hoofd van een jakhals. In het Oude Egypte zwierven jakhalzen vaak rond begraafplaatsen, op zoek naar voedsel. De Egyptenaren geloofden dat Anoebis de graven beschermde tegen zulke roofdieren. Zijn zwarte kleur verwijst naar de vruchtbare grond rondom de Nijlvallei, die leven bracht, maar ook naar de dood.

In de tijd van de oude Egyptenaren geloofden mensen dat de dood niet het einde was, maar een overgang naar een nieuw leven in het hiernamaals. Maar om daar te komen, moest de ziel van de overledene eerst worden beoordeeld. Anoebis, met zijn zwarte jakhalzenkop, had de belangrijke taak om deze zielen te beoordelen.

Wanneer iemand stierf, werd het hart van de overledene zorgvuldig bewaard tijdens de mummificatie. Volgens de Egyptenaren was het hart het centrum van iemands ziel, en het bevatte alle daden, gedachten en emoties die iemand tijdens zijn leven had gehad. In de donkere zaal van de onderwereld stond Anoebis klaar om de ziel te wegen. De overledene stond stilletjes voor hem, terwijl Anoebis het hart op een grote weegschaal legde. Aan de andere kant van de weegschaal lag een veer die symbool stond voor waarheid en gerechtigheid.